eerste team knap naar puntendeling in Amstelveen

Op een zaterdag waarop het te bezoeken Amstelveen hermetisch van de buitenwereld leek afgesloten, heeft ons eerste team een verdiend en knap punt behaald. Dat knappe zat hem met name in enkele beduidend sterkere tegenstanders, en een flinke tijdachterstand welke was opgelopen op de heenreis. Door de puntendeling tegen 020 blijven we op de tweede plek staan, één punt achter koploper, en tegenstander in de volgende ronde, IJmuiden.

De heenreis was al een bijzondere om te organiseren. Eén auto met vijf personen uit Limburg deze keer, in de royale auto van Andre zitten Andre zelf, Wiel, Ewa én Patrick en Adiatu. Laatst genoemde had echter malheur en was zodoende nogal laat op de afgesproken plek in Luik. Daar kwam bij dat een grote verkeersopstopping het lokale verkeer in de Waalse hoofdstad op zijn gat legde. Pas rond kwart over tien komen Patrick en Adiatu aan in Geleen, en er wordt dan met haast en spoed koers gezet naar Amstelveen.
Vanuit andere richtingen komen Clemens (vanuit Keulen), Bert (vanuit Zeeland) en Martijn (vanuit Schiphol) op eigen gelegenheid.
Qua afstand had Martijn de kortste reis, maar vanwege een afgesloten A9 en een volledig geblokkeerde A10 en Zuidas legt hij 30 kilometer af in ruim drie kwartier. De fiets was waarschijnlijk sneller, maar behalve dat dit vehikel niet voorhanden was, zou dan ook de terugreis naar Sittard weer aan de verre kant zijn. Eenmaal in Amstelveen blijken meneer en mevrouw Verton al gearriveerd. Zij besluiten nog even van de prima weersomstandigheden te gaan genieten.
Vlak voor twaalven valt ook Clemens binnen, Deutsche Pünktlichkeit heet dat.
De vijf anderen blijken dan echter enorm vertraagd. Files onderweg, onder andere bij Amsterdam en op de eerder genoemde A9 laten een aankomsttijd van 12:45 op de navigatiesystemen prijken. Dan zouden we al een drie kwartier bezig moeten zijn. Omdat een sirene niet tot de standaardinrichting van de auto van Andre behoord, en de vluchtstrook voor belangrijker zaken dan damwedstrijden moet worden gebruikt, wordt besloten het lot in handen van de overige weggebruikers te leggen. Geduldig wachten dus maar.

In Amstelveen worden intussen opstellingen uitgewisseld, en wordt de thuisclub verzocht enige clementie te tonen met de vijf onderweg. Dat laatste is niet direct de bedoeling van de thuisclub, ondanks dat wij niet de enigen zijn die last hebben van een overvol wegennetwerk. Ook de thuisclub heeft twee spelers die later zullen arriveren, en de reserves van de thuisclub treffen Zaanstreek, en ook zij staan vast in de talloze files die deze dag niet verdwijnen rondom Amsterdam.
De uitgewisselde opstelling doen vervolgens ook menigeen de wenkbrauwen fronsen. Het thuisteam treedt namelijk aan met slechts zeven van de acht benodigde spelers, maar laat wel het reserveteam voltallig opdraven. Dat betekent dus dat één iemand de reis naar Amstelveen voor niks heeft gemaakt. Dat blijkt Martijn te zijn die vandaag uit vrije wil op bord acht is geposteerd. Zo was het idee van Martijn om Peter van Heun, vrijwel ieder jaar zijn tegenstander te ontwijken. Dat plan lukte goed, want van Heun blijkt plaats te nemen aan bord één. Dat het echter een reis vanuit Rotterdam, met hotelovernachting op Schiphol heeft gekost om vervolgens zonder het spelen van één enkele zet twee punten op te strijken was geen onderdeel van het plan. Het is niet anders.
Voorzitter van de Amstelveners, Hans van den Heuvel speecht lang om tot de wedstrijdstart te komen, welk vervolgens een enigszins surrealistisch beeld oplevert.

Na het startsignaal starten twee partijen. Clemens treft net als vorig jaar Johan Capelle, en Bert treft, ook net als vorig jaar Job van Goudoever. Eén partij is dan dus afgelopen en op vijf borden worden de klokken aangezet zonder dat er zetten worden gedaan. Daarvan zijn er nog eens twee borden waar beide spelers missen.
Het lange wachten is dan begonnen. Arbiter Wiebo Drost neemt inmiddels nogmaals de spelregels door en bepaalt wat er moet gebeuren bij afwezigheid van beide spelers, een zelden voorkomende situatie. Zijn besluit is dat de tijd die verstrijkt totdat de eerste speler verschijnt op beide uurwerken in mindering wordt gebracht, en daarnaast de klok door blijft lopen van de speler welke als laatst aanwezig is, totdat hij of zij er daadwerkelijk is en een zet doet.
Dit levert de zeldzame situatie op dat om half een de twee vermiste Amstelveners, Kroon en Jharap, binnen komen vallen, en bij die partijen allebei de klokken op 0:50 worden gezet, terwijl op de overige borden de klokken op 1:21 en 0:50 staan. Die twee partijen gaan dus een half uur korter duren.
Inmiddels is de mobiel van Andre met zijn inzittenden op 7 kilometer van de speelzaal, en wordt daar nog steeds getart door verkeersproblemen. De A9 is weliswaar omzeild, maar de afgesloten snelwegen hebben als gevolg dat de Amsterdamse sluipwegen uitpuilen van het verkeer. Het duurt tot nét na enen, voordat onze vijf binnen komen vallen. Deze vijf moeten dan ook aantreden met 35 minuten resterend op hun klok, terwijl de tegenstanders het met de gebruikelijke 80 minuten kunnen doen.
Uitzondering op die regel is, en dat moet specifiek benoemd worden, de uitermate sportieve Rob Geurtsen. Geurtsen wilde zijn klok eigenlijk helemaal niet starten uit respect voor de verre reis van ons, maar dat mocht dan weer niet van de arbiter. Geurtsen kiest dan voor zijn eigen weg, want zodra tegenstander Wiel Maertzdorf gearriveerd is, doet Geurtsen 50 minuten lang geen zet, maar in plaats daarvan verzorgt hij Wiel die zo kan bijkomen van de reis. Men keuvelt wat over koetjes, kalfjes en Salou, en uiteindelijk speelt Geurtsen zijn eerste zet zodra zijn klok gelijk staat aan die van Wiel.

Dat geeft ons de gelegenheid om, nu iedereen op zijn plek zit, eens door de opstellingen te lopen. Adiatu en Andre treffen gelijkwaardige tegenstanders, Bert zit tegen een licht sterkere tegenstander, maar andersom geldt dat Ewa weer een tegenstander heeft die net iets zwakker wordt geacht. Wiel, Clemens en Patrick treffen beduidend sterkere tegenstanders.
We staan dan inmiddels wel 0-2 voor, vanwege het lege bord bij de thuisclub.
Wanneer de wedstrijd vordert valt op dat onze spelers vrij vlot spelen, en de tegenstanders toch ‘voelen’ dat zij meer tijd hebben. Vlotjes kruipen de uurwerken dichter bij elkaar, en na 2 uur spelen heeft eigenlijk niemand nog enorm tijdnadeel. Daarmee lijkt, zonder dat er een uitslag valt te noteren, de wedstrijd toch weer wat meer in evenwicht.

De eerste die wel een uitslag noteert is Ewa. Zij treft in Jharap een van de tegenstanders welke we zouden moeten verslaan om kans te maken op de overwinning. Dat gebeurt niet. Er wordt wel voordeel verkregen, maar waar Jharap nog wel eens is geneigd gekke dingen te doen laat hij die vandaag wijselijk achterwege. Het voordeel is te weinig om aanspraak te maken op de winst, en dus komt de 1-3 stand op het scorebord.
De uitslag daarna is er wel eentje om tevreden mee te zijn. Clemens en Johan Capelle, zonder twijfel de twee spelers met het mooiste handschrift uit de gehele Hoofdklasse, komen tot een puntendeling. Optisch lijkt het voordeel aan Capelle, maar onze Keulenaar blijft rustig rekenen. Tamelijk vroeg komt een remiseaanbod vanuit de thuisclub, hetgeen gretig door Clemens wordt geaccepteerd. 2-4.
Vervolgens komt de stand weer in evenwicht. Bert lijkt lang prima te staan, en mag zelfs hopen op kansen vanwege de prima structuur in zijn stand. Dan plots, een onnodige blunder. Bert zag problemen waar deze niet waren, en verliest op klaarlichte dag een schijf. Er wordt nog het nodige geprobeerd, maar dat mag niet baten tegen een tegenstander van dit kaliber. Er wordt geen fout meer gemaakt door van Goudoever, die daarmee de thuisclub weer op gelijke hoogte brengt, 4-4.
Op de resterende borden lijkt de stand van Adiatu in evenwicht, zijn Andre en zijn tegenstander gekke dingen aan het doen, lijkt Patrick onder druk te staan en heeft Wiel optisch voordeel.

De stand komt op 5-5 nadat Andre en tegenstander Kenny Kroon de vrede tekenen. Die vrede komt echter op bijzondere wijze tot stand. Eerst offert Andre op de 38e zet volkomen onnodig een schijf, zonder deze terug te kunnen winnen. Vervolgens mist Andre op de 43e zet een tamelijk eenvoudige winstkans. Andre moet vervolgens vluchten naar een nadelig eindspel, en verliest daarin opnieuw een schijf. De kansen zijn echter niet aan zijn tegenstander besteed, die uiteindelijk het meest teleurgesteld zal zijn met de remise. We zullen het maar wijten aan een gebrek aan tijd bij beiden.

Patrick trof in Johan Wiering een tegenstander van formaat. Maar wel een formaat dat voor Patrick niet te groot blijkt. Dat is achteraf zeer knap, want de Luikse stellingen leken wankel en de tijdsdruk immens. Ergens lijkt Wiering niet de sterkste voortzetting te hebben gekozen en wanneer Patrick flink wat materiaal gelijkwaardig van het bord weet te halen is er eigenlijk niks meer aan de hand. Op het einde is het nog even secuur zijn, maar op het oog zonder hele grote problemen wordt een goede remise genoteerd. In de analyseruimte lijkt achteraf de positie nooit zo kritiek te zijn geweest als eerder gedacht. De 6-6 staat op het scorebord.

Het blijft dan nog langer spannend want ook Adiatu en Peter van Heun tekenen niet veel later de vrede. Het leek erop dat Adiatu licht nadelig uit de opening kwam, maar zodra het speltype klassiek wordt weten we dat we ons geen zorgen meer hoeven te maken. Adiatu is dan op zijn best en komt zowaar tot kleine kansen. Normaal gesproken dan. In deze partij lijken er over en weer sterke voortzettingen te zijn gemist. Met een zeuven tegen zeuven stand ligt voor beide kanten druk op de laatste partij.
Die laatste partij, dat is er niet zomaar eentje. Wiel treft meervoudig NK finalist Rob Geurtsen, welke natuurlijk naast de sportiviteitsprijs ook het predicaat prima tegenstander verdient. Ondanks dat beide heren hun partij aanvangen met amper 30 minuten op de klok, wordt de strijd niet geschuwd. Wiel gaat brutaal in de aanval en Geurtsen twijfelt niet en kiest de omsingeling. Alle complimenten gaan vervolgens naar Wiel die zijn tegenstander zowel in positionele problemen als onder grote tijdsdruk brengt. Als vervolgens ook nog een sterk offer wordt geplaatst door Wiel lijkt het erop dat een stunt in de lucht hangt. Slechts één momentje is Wiel niet helemaal secuur. Op de 44e zet kan het wellicht allemaal net iets secuurder. Nu komt Geurtsen met de nodige offers nog op dam, en uiteindelijk goed weg met de remise. Het blijft een prima resultaat en partij van Wiel, maar er zat zelfs nog meer in. Met de 8-8 eindstand lijken achteraf beide teams te kunnen leven. De thuisclub omdat zij met zeven man speelden en wij omdat het merendeel van het team met amper een half uur bedenktijd hun wedstrijd moest spelen. Daarnaast werden er enkele prima resultaten behaald.

Met een punt op zak wordt koers gezet naar het zuiden. Zo lastig als het was om Amstelveen in te komen, zo lastig blijkt het ook om weer op de A2 in zuidelijke richting te belanden. Omdat de A9 nog steeds is afgesloten, en die niet specifiek voor 8 Limburgse dammers met aanhang wordt geopend, wordt via het volledig vastgelopen Ouderkerk aan de Amstel koers gezet naar Amsterdam zelf, en daar kan dan uiteindelijk de A2 worden opgezocht. Na nog wat kort oponthoud bij Utrecht komt niet veel later de Limburgse provinciegrens eindelijk weer in zicht.
In de volgende ronde is dan ook eindelijk de eerste thuiswedstrijd een feit. In Geleen treffen we dan koploper IJmuiden, en omdat wij zelf op de tweede plaats staan zijn alle belangen wel op tafel gelegd.

Leden

Patrick Casaril
Clemens Crucius
Frans Goossens
Martijn van Gortel
Dieter van Gortel
Erwin Heunen
Martin van der Hout
Ton van Hove
Adiatu Ibrahim
Marcel Jannenga
Pierre Lacroix
Wiel Maertzdorf
Andre Maertzdorf
Rahael Martens
Paul Nitsch
Dre Peeters
Ewa Schalley
Ronald Schalley
Jan Schoenmakers
Bert Verton

Laatste foto's

Lid: Clemens Crucius

Lid sinds 2003. speler van Cema/DVZ2