Lunteren maatje te klein voor Geleen.

Het eerste team van onze vereniging heef een royale overwinning geboekt op de reserves van Lunteren. Ondanks wat aanloopproblemen was reeds na twee uur spelen duidelijk dat ons team de wedstrijd zou winnen, en dat het enkel de kwaliteit van de partijen zou zijn die de hoogte van de overwinning zou bepalen. Omdat die kwaliteit de gehele dag hoog bleef, verscheen na 4,5 uur spelen een ruime 14-6 overwinning op het scorebord.

Zoals gemeld was de aanloop wat rommelig. Op het afgesproken tijdstip zijn alleen Patrick en Martijn aanwezig op het verzamelpunt in Geleen. André en Wiel (die Dieter verving) komen niet veel later aanzetten maar van Ewa en Adiatu geen spoor. Nadat Patrick wat Franstalige termen door zijn telefoon praat en enkele keren zijn schouders ophaalt vrezen we een probleem. Er is schijnbaar een omleiding in België en die omleiding staat helemaal vast, men zou er rond 10:00 zijn. Op dat moment besluiten Patrick en Martijn alvast koers te zetten naar Reuver, waar Joop nog opgehaald moet worden van de Carpoolplaats. Wiel en Andre blijven achter om op de Belgische auto te wachten.
Als we de rookwolken van Sabic nog maar net achter ons hebben gelaten opnieuw een telefoontje. Nóg twintig minuten vertraging. Het is dan ook pas 10:20 als de laatste auto uit Geleen is vertrokken, en met een reistijd van 1 uur en 40 minuten voor de boek wordt het voor die auto kantje boord om tijdig in Lunteren te geraken.
De reis verloopt voor de vooroprijdende Polestar van Martijn vrij soepel, ondanks dat vanaf Arnhem de hemelsluizen op standje regendouche gaan, is de aankomsttijd in Lunteren kwart voor twaalf. Parkeren is wel een uitdaging, want bij het speellokaal zijn amper 10 parkeerplekken voorhanden. We besluiten mijn bolide maar ergens langs de weg in de blubber te parkeren, een betere optie is er niet. Clemens en Danylo zijn dan al gearriveerd, en ook Bert Verton (uiteraard met supporter) heeft zijn eerste lokale koffie al achter de kiezen.
Met de nodige vertragingstactieken als toiletbezoeken, telefoontjes en het kwijt zijn van de opstelling weten we het scenario zo te draaien dat men in Lunteren pas om 12:05 aan de openingsspeech kan beginnen. Reeds daarvoor hebben we Danylo voor de eerste keer in het zonnetje gezet vanwege zijn recentelijk behaalde wereldtitel bij de Junioren. Zodra we beginnen zijn nog vier van onze spelers onderweg, maar ze kunnen dan wel ieder moment binnen vallen. De tegenstander van Ewa zet de klok alvast in werking, de andere spelers van Lunteren hebben gelukkig minder haast.

Over Lunteren, en dan met name de locatie, valt wel het een en ander aan te merken. Gelukkig is het gezellig, want de zaal biedt plaats aan 40 dammers waarbij ook het eerste team van Lunteren en een combinatieteam van het Friese Oerterp en Drachten aan het werk zijn, maar ideaal is dat niet. Er zijn twee toiletten voor 40 man, als speler kun je nauwelijks je plek verlaten als je aan de raamkant zit en de vloer lijkt iets van hout met vloerbedekking dat er toe leidt dat je zelf op je stoel heen en weer wordt geschud wanneer achter jou een speler op zijn plek gaat zitten. Dat geheel maakt de zaal heel rumoerig, om nog maar te zwijgen van het naastgelegen voetbalveld waar om twee uur de muziek hard door de speakers schalt, zodat men in de speelzaal de huidige top 40 en de opstellingen van beide voetbalteams meekrijgt.

Maar, nog voor dat het zo ver is staan er bij ons al twee spelers huizenhoog gewonnen. Patrick wist met een relatief eenvoudig hielslagje op dam te komen en speelt een gewonnen wedstrijd. De tegenstander van Adiatu maakt het nog bonter en loopt in een Haarlemmer waarna hij eerst één en later een tweede schijf moet inleveren. Op de andere borden is dan weinig aan de hand. Danilo heeft een prima tegenstander maar zou kansen moeten krijgen. Wiel en Andre treffen gelijkwaardige tegenstanders. Ewa en Martijn houden elkaar scherp in de gaten, want zij vinden beiden van elkaar dat er vandaag wat te halen moet zijn. Daarachter zitten nog Bert, Joop en Clemens die vandaag op hun hoede zullen moeten zijn met hoger gerateerde tegenstanders. Gezien de start van de wedstrijd zijn er echter allerminst zorgen.

Dat komt uiteindelijk onder de nodige oerkreten van het voetbalveld naast ons ook tot uitdrukking op het scorebord. Nadat Patrick al binnen 25 zetten een dam op het bord tovert, probeert zijn tegenstander nog onnodig lang de schade te repareren, maar dat is uiteraard volkomen kansloos. 0-2.
Ook Adiatu boekt zijn schijfwinst binnen 25 zetten, en zodra de altijd vriendelijke Evert van de Pol na een offer van Adiatu ook nog een tweede schijf gaat verliezen staakt hij de strijd. 0-4.

Eén van de beste partijen – van onze zijde – van de dag, is die van Ewa. Ewa profiteert sterk van enkele onhandige opbouwzetten van de ongeïnteresseerd ogende tegenstander Bos, en nadat deze wel erg veel gaten in zijn stelling laat vallen is Ewa er als de kippen bij om haar tegenstander op enkele onweerlegbare dreigingen te trakteren. Op het mooiste moment om op te geven wordt nog gekozen voor het toelaten van een eenvoudig dammetje. Ewa had alles op dat moment al uitgerekend en maakt de partij koelbloedig af, 0-6.

Dat we gaan winnen trekt niemand meer in twijfel, want behalve bij Bert zijn er werkelijk op geen enkel bord problemen te bekennen. Bert is de laatste weken niet in zijn beste vorm, en laat één van de vele Lammers-tegenstanders tot een geweldige aanval komen, waarbij Bert veel controle verliest. Die controle lijkt rond de 29e zet wat te verdwijnen, en dan had Bert eigenlijk maar moeten constateren dat het een middag keepen moet worden, maar in plaats daarvan blijft de aanval op het bord, en wordt Bert onder de voet gelopen. Lunteren spartelt wat tegen en de nieuwe tussenstand is 2-6 waarbij we moeten aantekenen dat de tegenstander van Bert ook gewoon prima speelde.

We komen dan in de fase dat het als speler allemaal wat minder goed te monitoren is. Je bent bezig met je eigen partij en als je dan een keer naar het toilet wil gaan blijken die keer op keer allemaal bezet te zijn. Dan maar buiten in de stromende regen tegen een hek. Daar mag men in Lunteren echt wel wat aan doen. Ineens blijkt dat André en zijn tegenstander Willemsen een remise overeen zijn gekomen, op het moment waarop dat ook daadwerkelijk de correcte beoordeling van de stand lijkt. Beide heren houden elkaar ook de hele middag in evenwicht en maken elkaar het leven niet zuur, 3-7.

We lopen nog verder uit wanneer Martijn, ook rijkelijk laat, twee punten mag bijschrijven. Vanuit de opening wordt op een niet geheel risicoloze omsingeling aangestuurd tegen de mevrouw met de langste naam die ooit op een wedstrijdformulier heeft gestaan: Annemieke Stunnenberg-van de Kraats. Als dat allemaal ingevuld moest worden op het notatiebiljet had dat een fikse tijdsachterstand opgeleverd. Wanneer de Lunterse dame even niet adequaat ruilt, neemt Martijn een voorpost in die de Lunterse voor enkele uitdagingen stelt. De aanpak waarbij in een zetje wordt gelopen is uiteraard niet de meest handige, maar het moet gezegd dat ander tegenspel altijd Geleens voordeel had opgeleverd. Nadat Martijn met een schijf meer wel nog een positioneel- en een tempiprobleem moet oplossen, maar dat feilloos lukt gaat de mevrouw met de lange achternaam wel wat te lang door. Uiteindelijk dus wel gewoon winst en 3-9 voor Geleen.

Omdat er nog steeds geen enkel bord echt nadeel heeft, lijkt de score ook wel eens heel groot te kunnen worden. Joop Verstappen is, uitgerekend op bord 10, gekoppeld aan de sterkste Lunterse tegenstander, in de ervaren Richard Cousijnsen. Die probeert positioneel voordeel te verkrijgen, maar Joop laat zich ondanks enkele ongemakken in de stand nooit echt uit evenwicht brengen. Koel rekenend en in grote focus, “ik heb die muziek niet gehoord”, weet Joop zichzelf uit al zijn ongemakken te bevrijden en vrij gemakkelijk de remise-haven binnen te varen. Zijn tegenstander heeft er vrede mee, 4-10.

Danylo heeft vandaag wellicht niet helemaal de indruk gehad bij ons team te horen, gedurende de wedstrijd. Omdat de speelzaal dermate krap is, zit hij niet aan het rijtje tafels waarin de andere Vaste Zetters hun partijen spelen. Op zijn plek is namelijk door de aannemer heel handig een deur naar de barruimte aangebracht en die zou dan gedurende de middag een keer of 200 tegen stoel, tafel bord en schijven aan slaan. In plaats daarvan heeft Danylo een tafel bij de wedstrijd Lunteren – Drachten. Toch wat minder leuk om goed bedoeld onze wereldkampioen op bord 1 te zetten, en dat hij vervolgens niet bij zijn teamgenoten zit. Je hebt dan wel voldoende ruimte, want blijkbaar zijn de spelers van Lunteren 2 toch wat minder claustrofobisch dan die van het eerste tiental, alwaar met aanmerkelijk minder ruimte tussen de tafels genoegen wordt genomen. Dat zou toch anders te organiseren moeten zijn.
Hoe dan ook, Danylo heeft in Arwin Lammers natuurlijk geen verkeerde tegenstander, komt ook wel tot voordeel, maar geen doorslaggevend voordeel. Ondanks een goede partij moet onze wereldkampioen dan ook berusten in een gelijkspel, maar hij haalt daarmee wel definitief te winst binnen voor onze vereniging, 5-11.

Er zijn dan nog twee partijen bezig, en die zijn allebei voordelig voor onze spelers.
Wiel Maertzdorf gaat eigenlijk de gehele dag aan de leiding, maar net als bij Danylo leidt dat niet tot doorslaggevend voordeel. Met het oog op de stand, maar ook op het bord waarin het aantal schijven steeds minder wordt, neemt Wiel vrede met remise en brengt zo de stand op 6-12.
Clemens speelt dan nog, en is bezig aan een opmerkelijke partij. De tegenstander van Clemens heeft de gehele middag eigenlijk vrij eenvoudig zitten spelen, en juist op het moment dat Clemens wat voordeel lijkt te krijgen begint ook zijn tegenstander wat vreemde zetten te spelen. Een winstpoging? Wellicht, maar dan wel voor onze Keulenaar die royaal voordeel verkrijgt, en de stand keurig afmaakt. Ineens ging het snel, en dat is wel zo fijn voor Clemens die altijd honderd procent geeft om het optimale resultaat te behalen. Daarmee zet Clemens een streep onder de wedstrijd en de 6-14 einduitslag.
Vooraf wisten we dat de wedstrijd gewonnen moest worden, maar dat het gepaard zou gaan met zo weinig problemen was niet verwacht en dus zeer prettig. Het brengt ons team op de vierde plek in de tussenstand, met over twee weken de derby tegen Eureka op het programma.
Omdat ons nog vier thuiswedstrijden resten (waarbij we vaak op ons sterkst zijn) en twee uitwedstrijden waarvan eentje naar de koploper waar iedereen van verliest, mogen wel als Geleen best omhoog beginnen te kijken. Wellicht is er nog een mooi seizoenstoetje mogelijk.

Leden

Patrick Casaril
Clemens Crucius
Frans Goossens
Martijn van Gortel
Dieter van Gortel
Erwin Heunen
Martin van der Hout
Ton van Hove
Adiatu Ibrahim
Marcel Jannenga
Pierre Lacroix
Wiel Maertzdorf
Andre Maertzdorf
Rahael Martens
Paul Nitsch
Dre Peeters
Ewa Schalley
Ronald Schalley
Jan Schoenmakers
Bert Verton

Laatste foto's

Lid: Rahael Martens

woont in Frankrijk